والقاسم حسین‌جانی میاندهی در سال 1328 در بندر انزلی متولد شد؛ وی پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی و متوسطه وارد دانشگاه شده و مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته مهندسی برق از دانشکده فنی دانشگاه تبریز اخذ کرد.

از آثار این شاعر می‌توان به، مرگ، مثل صنوبر، مقدمه‌ای بر شیطان، اگر شهادت نبود، حسین، احیاگر آدم، در اقلیم خویشتن، چفیه‌های چاک چاک، سمت صمیمانه حیات، فراسوی خیال خاکیان، عشق کبریت نیست که بی‌خطرش را بسازند و آثار ارزشمند دیگری اشاره کرد.

 

اشعار زیر یکی از سروده‌های حسنیجانی است که در رثای سید و سالار شهیدان و حادثه سرخ عاشورا سروده است.

 

جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم

کربلا منتظر ماست بیا تا برویم

 

ایستاده است به تفسیر قیامت زینب

آن سوی واقعه پیداست بیا تا برویم

 

خاک در خون خدا می شکفد می بالد

آسمان غرق تماشاست بیا تا برویم

 

تیغ در معرکه می افتد و برمی خیزد

رقص شمشیر چه زیباست بیا تا برویم

 

از سراشیبی تردید اگر برگردیم

عرش زیر قدم ماست بیا تا برویم

 

زره از موج بپوشیم ردا از توفان

راه ما از دل دریاست بیا تا برویم

 

کاش ای کاش که دنیای عطش می‌فهمید

آب مهریه زهراست بیا تا برویم

 

چیزی از راه نمانده است، چرا برگردیم

آخر راه همین جاست بیا تا برویم

 

فرصتی باشد اگر باز در این آمد و رفت

تا همین امشب و فرداست بیا تا برویم